Gedichten

gedicht (nr. 212):

de rivier

de veerman bracht me zwijgend naar m'n doel
gene zijde van een ijzig koude stroom
daar wenkte -tussen lelies- een fantoom
ik naderde, gedreven door gevoel

hij vroeg met zachte stem z’n pad te volgen
en leidde mij naar schimmen in het veld
'u wordt verwacht', zo werd me nog verteld
vervolgens werd hij door de mist verzwolgen

de schimmen bleken vrienden van weleer
na uren werd het tijd om weg te gaan
ik vroeg de weg naar veerpont of naar brug

het antwoord klonk: 'de veerpont vaart niet meer
de brug is wel een leven hier vandaan
er is geen weg terug … geen weg terug'