Gedichten

gedicht (nr. 216):

ANGST DIE ONS VERNEDERT

Angst die ons vernedert.
En het gevecht geen lange
heldenzang. Een dierenangst,
sidderend en duizelend,
een redeloos bijten in leven,
hopeloos op de grens van het bestaande.

Wij,
voer
voor de ruimte,
ketting-
reactie,
kralensnoer van de zon,
wij verbeelden ons niets
meer, zien
met onze ogen niets
meer, horen
onverstaanbaar geluid,
geen geluid.

En zijn biddende huid.
Maar de wil van de laatste
dubbelganger in ons:
lichtvalk of elk ander woord,
zal geschieden. Is
geschied.

- - - - - - - -- - - - - - - - - - - - - - - - - - - -- -- -- -- -- -
uit 'Variaties op een afscheid' (1956)
van Hans Andreus (1926-1977)