inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 225):

Modderregen

Een oude vrouw zat voor een berg
Zij weende om het verlies
Een reus samengeperst tot dwerg
Het schoonste laken leek nog vies

Tranen van as vermengd met bloed
In banen van was gedrenkt in een grijze vloed
Langs haar papieren gezicht
In trage stromen een weg zoekend
Gaven blijk van haar leed, het doofde in haar ogen het licht
De dag van vaarwel herdenkend, maar vooral vervloekend

De berg weerspiegelt de omvang van haar zorgen
Het gevoel verlaten te zijn, niets meer voor morgen
Ze staat langzaam op, “laat het dan zijn”
Na een paar kreupele passen voegt zij zich bij haar zoon
In het ravijn
Van het eeuwig on-bewustzijn.

Schrijver: Henk-Jan, 1 april 2003


Geplaatst in de categorie: verdriet

3.0 met 104 stemmen aantal keer bekeken 37.267

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
Rosalie
Datum:
18 september 2009
Fantastisch!
Naam:
Richard
Datum:
5 december 2004
Email:
r_van_gelderenhotmail.com
Ik vind dit een heel mooi gedicht, vooral de zin:

'Een reus samengeperst tot dwerg', vind ik heel mooi gevonden.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)