Gedichten

gedicht (nr. 283):

Oproep

U onlangs weer eens blauw geërgerd in de trein
aan blèrend GSM-volk (vaak vermomd als heren),
dat overluid uw reisgenot zat te versjteren
en niet gevoelig voor uw fronsen bleek te zijn?

Weer hele conversaties woord voor woord verstaan
met chefs, collega’s, klanten, kinderen of vrouwen?
Het pochen aangehoord, het soebatten, het snauwen
en weer gedacht: ‘Ik zou tóch…?" Dóé er dan wat aan!

Blèr voortaan t’rug, stampvoet, ga op uw vingers fluiten!
Laat zó de oren van zo’n hufter ook eens tuiten!

Schrijver: Jan Boerstoel
Inzender: N.S., 13 juli 2003

Biografie van deze schrijver

Geplaatst in de categorie: maatschappij

gsm

telefoon

tuiten

3.4 met 62 stemmen

14.075

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:: albert
Datum:: 5 december 2011; Maatschappijkritisch gedichtje: asociaal gedrag corrigeren lukt (misschien) alleen nog maar met even asociaal gedrag. Moet kunnen (?), maar toch...

Naam:: philippine
Datum:: 1 februari 2004
Email:: pienxxplanet.nl; U heeft gelijk. Ik ben een meisje van 15, en hoe vaak ik die telefoon zelf ook gebruik, ik erger me er dood aan als mensen hard op praten in de trein of bus. Als ik mijn telefoon gebruik bel ik apart van de andere mensen. Het kan mensen wel degelijk storen..

Geef je reactie op deze inzending: