Gedichten

gedicht (nr. 313):

hij geeft zich zo graag als dichter uit

hoor hem nu toch,
de huichelaar.

hij waant zich dichter,
maar heeft nog nooit
in een gedicht

over de zee gerept.
hoe kan hij dan oprecht
de taal in het hart dragen?

in poëzie moet zo nu en dan
dat waanzinnig watertapijt
tegen een golfbreker
te pletter slaan,
dat hoort zo.

alleen zee staat symbool
voor de oneindigheid
die een mens
begrenst.

zolang hij dat niet vat,
drijven de wonderlijke
woorden van hem weg.

een dichter is pas dichter
als hij wel eens pootje baadt

in herinneringen aan het kind
dat schelpjes verzamelen
nog een hele sensatie
vindt.

------------------------------------------------------------
David Troch ontving op 6 september 2003, de tweede eervolle
vermelding in de Jeanne van de Putte prijs te Blankenberge.