inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 344):

Vol tederheid herhaalt zij wat ze ziet

Vol tederheid herhaalt zij wat ze ziet
zoals zij het zag in zichzelf.

Met geloken ogen, totaal ontdroomd,

bevestigt zij in zich de duur, het duren:
en zij zet zet zich voort zonder van plaats
te veranderen, zonder te verliezen

tijd. Het volle licht van de middag is

om haar. Haar schoonheid wordt niet moe
zich te doen tot mij gedaan is, gedaan heeft,
en het nu al het voorafgaande tot zich neemt,
het omvormt met zijn rietpen misschien tot
in slaap vallend meisje, omhelsd door duin.

--------------------------------------------------------
Uit: 'Verzameld werk', 2000.

Schrijver: Hans Faverey
Inzender: J.P., 19 oktober 2003


Geplaatst in de categorie: tijd

2.0 met 20 stemmen aantal keer bekeken 10.866

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Ad Geerling
Datum:
10 juli 2013
een bijzondere taalervaring: 'mij gedaan is, gedaan heeft' HF speelt echt met taal. Schoonheid die doet. Ja schoonheid kan een mens iets doen. Maar zonder lijdend voorwerp? Heerlijk apart.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)