inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 347):

kankerende grootvader

met verbeten happen
schrokte je spek en eieren
naar die verkankerde maag.

ik voelde me haast een ramptoerist.

mijn tijd als krijgsgevangene
was een plezierreisje
als ik het met dit vergelijk.

en je wees alle hoeken
in de eetzaal
van het bejaardentehuis aan.

je had lak aan regels van verpleegsters
die niet wisten wat vrijheid
tijdens het interbellum was,
laat staan het halve decennium erna.

je schudde de schijnschaduwen
van je schouders
toen ik, bewust van
het banale alledaagse,
jou in je rolstoel
naar de kamer rolde
waar niemand meer wachtte.

je grootmoeder, griende je,
ging godverdomme een eeuw
of zeven te vroeg
haute cuisine met gouden bestek
naar binnen lepelen.

zij, een lekkerbek?
ik kon me niet herinneren
dat jullie ooit op restaurant
onderuit zakten of
meeneemchinees bestelden.

ik zag alleen hoe
haar tien jaar jongere versie
kromgebogen stond
over vlaamse arbeiderskost
op het fornuis.

je pruttelde nog wat
onverstaanbare klanken
toen je eenmaal van pijn
vertrokken lag
in wat een week of twee
later je sterfbed zou worden.

misschien vroeg je me toen:
wat denk je, zou ze
weer haar beide benen hebben?

het cynisme dat de
rodebloedlichaampjes
in mijn halsslagader
wel eens doet overkoken,
erfde ik niet van vreemden.

je woede week pas
toen de dood ook
op jouw lippen lag.

---------------------------------------------------------------------
mijn inzending voor 'bonheiden literair', voorbehouden aan inwoners van bonheiden-rijmenam

Schrijver: David Troch, 22 oktober 2003


Geplaatst in de categorie: afscheid

3.0 met 58 stemmen aantal keer bekeken 54.989

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
somebody
Datum:
20 februari 2007
Email:
hmmlksrjyldkjh.nl
Wat een gedicht! Wie bedenkt er nu zoiets?

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)