inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 4.804):

De voetstappen die ik achterlaat

De
voetstappen
die ik achterlaat
zijn bezit
van de grond.

Mijn leven
is van het
verleden.

Mijn woord
is in de monden
van anderen.

Ik
ben niet.

Ik was.

Zo
is het
met alle dingen.

--------------------------------------------
uit: 'Lunchpauzegedichten', 1974.

Schrijver: Jan Arends
Inzender: M.W., 20 maart 2022


Geplaatst in de categorie: filosofie

3.0 met 112 stemmen aantal keer bekeken 22.500

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
catrinus
Datum:
22 maart 2022
volgens gaat het juist niet om beklijven. Hij geeft aan dat alles juist verdwijnt, ook hij. Z'n voetstappen worden opgenomen door de grond. zijn leven door het verleden, en ook zijn woorden worden door anderen gelezen. Hij is niet meer, hij was zoals alles verdwijnt Een ontroerend en tragische constaterend gedicht.
Naam:
Max
Datum:
20 maart 2022
Helder als kristal...alleen zou ik zelf het vluchtige touché van voetstappen nooit associëren met iets dat blijft of beklijft, noch met bezit...

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)