inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 357):

Zeehond

Het toegeefslijkste lichaam,
het ontoegankelijkste voor de zee;
zijn oren zijn verzonken schelpen,
zijn kijken is nooit afgerond,
hij zwemt in donker water
waar onraad is en prooi;
de leegte van de zee
erkent hij niet, behaaglijk
wentelt hij zich om.

--------------------------------------------------
Uit: Woeste grond, 1992.

Schrijver: Koos Geerds
Inzender: H.d.D., 12 november 2003


Geplaatst in de categorie: dieren

2.0 met 151 stemmen aantal keer bekeken 31.600

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
Maryo
Datum:
15 april 2004
Email:
maryokonijnen.nl
Het gedicht beschrijft het dier zelf heel goed. Ik denk aan de peilloze diepte van de grote ogen. Juist nu treft het me diep omdat de massamoord op de baby zeehonden weer gaat beginnen...
Naam:
yvonne
Datum:
12 november 2003
Email:
ygeerdshotmail.com
een zeer mooi gedicht dat je een gevoel van rust geeft
en dat je er graag naast zou willen zwemmen

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)