inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 384):

Melaatse platanen

Kaal en in een strak gelid
langs eeuwenoude oprijlanen
in uniformen fijn van snit
staan ze melaats, oude platanen

De torenschaduw bedekt hun naakt
gebroken takken, ongespalkt
de vrieskou heeft hun hart geraakt
met rijp de kruinen witgekalkt

Een zwijgende stoet van trieste bomen
staat roerloos onder het klokgeluid
het goddelijk spel, niet in te tomen
brengt zelfs geen rimpel op hun huid

Maar als op zondag psalmen galmen
dan wuiven platanen als wulpse palmen.

Schrijver: kees keizer, 18 december 2003


Geplaatst in de categorie: religie

2.5 met 24 stemmen aantal keer bekeken 13.751

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)