Trage beer
Mijn vader verloor 's winters zijn verstand.
Als 't ijs op het kanaal was te vertrouwen
Bond hij meteen mijn schoenen met wat touwen
Aan ijzers met een houten bovenkant
Je moet verdomme glijden en niet sjouwen
Riep hij me toe, maar ik bewoog onthand
En wankelde door niemandsland,
Een trage beer met ingepakte klauwen
Als vroeg mislukte koudefront soldaat
Besloot ik toen voorgoed te deserteren,
Zo'n ijsvloer is een bodem van verraad
Hoewel ook warme grond me tegen staat
Sinds ik ontdekte dat men trage beren
Leert dansen op een gloeiend hete plaat
---------------------------------------------------
Uit: Zwart Ijs, november 2001.
Inzender: EdW, 12 februari 2004
Geplaatst in de categorie: humor
is zeer goed Nederlands
ik vind het helemaal mooi
maakt mij heel blij