inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 5.227):

De Veerman

Ik stuurde de veerboot
die van dood naar leven gaat
heen en weer – zolang de klok het einde slaat.

Ik vaar altijd bij schemering
wanneer we lijken op elkaar –
je wilt onder mijn kap kijken naar mijn donderend licht.

Drink het water maar
van vergetelheid –
met de tijd doe ook jij je ogen dicht.

En als je ze sluit tel ik de buit
die op je lippen licht –
in mijn beurs zitten munten van allerlei slag.

Niet ik bedacht de gierigheid,
niet mensen uit het leven gelicht
met slappe, lede lach, maar de erfgenaam.

Hij wil je laten gaan zonder munt –
de overkant is je niet gegund.
Sterven is goed. Het goede komt nooit alleen.

Ik kom uit chaos voort –
mijn onverschillige vader viel uit de hemel
als een steen en brak in duizend splinters.

Als de klok eindelijk zwijgt,
klinkt alleen de misthoorn op mijn boot.
Ik breng de mensheid samen in de dood.

-------------------------
uit: Locus, 2003

Schrijver: Rozalie Hirs
Inzender: MvK, 12 mei 2023


Geplaatst in de categorie: overlijden

3.0 met 49 stemmen aantal keer bekeken 38.527

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)