inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 51):

Vacuüm

Daglicht troebelt tussen het
mistpoeder en woekert weg
niemandsland in gelijk de plek
waar klanken verdampen
voorbij het laatste bereik

het ochtendlicht snijdt langs gordijnen
onweerbaar de kamer binnen
het trekt mijn ogen in
zuigt mij de slaap uit
een wederkeer in dag en lichaam

mijn naam mijn oog mijn zinnen
ze waren er vannacht
dichtgesloten muurvast
zoals ik gesnoerd ben
in lichaam en ledematen.

Schrijver: J. de Glas, 4 augustus 2001


Geplaatst in de categorie: algemeen

3.0 met 8 stemmen aantal keer bekeken 8.575

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)