Brachystonicum
Zwarte gemalen malen het zwaarste graan
Sterren verdwijnen in negatief licht
Fantomen van duisternis krijgen ruim baan
En de korenbloemen gaan eraan de
Zachte blauwe bloemen gaan eraan
Zwetend wacht hij op een uitweg
Als op de krampen die in de morgen komen
Zwanger marmer aan zijn marmelade voeten
Baart een schelp die hem voor eeuwig omsluit met
Zaagselmimiek en bevroren tanden en claustrofobie
In het parelmoer verschijnen dronken wilden
Hij ziet ze dansen en vliegen en ze roepen
...We moeten drinken op de amandelen van je moeder
Ze zijn geknipt voor een toost als deze... in weze keze...
Een zure vloeistof wordt bij hem naar binnen gegoten
De haren op zijn tong rijzen tot grote groene
Bergen beklommen door bolle bruine griezelberen
Zwelgend in de galsap van zijn sexdode slaap
Plengt de maan hem haar laatste zilveren traan
In zijn ogen valt en hem wekt uit zijn droomorkaan
Gilde het grindpad?
------------------------------------------------------------------
http://www.novaloka.nl/gedichten/Frans_Lelieveld/Brachystonicum.html
Geplaatst in de categorie: tijd