inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 552):

Couveuse

Kijk hoe stil ze worden bij de luier
die het kleine carcas omvat, zoals de
scherf van een eierschaal het beetje
leven dat de avond niet zal halen.

De telefoon eruit, gordijnen dicht,
zo groot en zo onwerkelijk hun huis
vandaag. Kijk hoe stil ze zijn nu,
niet ontwaken uit hun boze droom.

Erheen, steeds maar weer erheen;
in kijken schuilt nog altijd wat
beweging en in traanvocht hoop.

Kijken - en vooral niets zeggen,
want in het woord loert gevaar:
is het gezegd, dan is het waar.
-----------------------------
Uit: 'Antiek fluweel', 1997.

Schrijver: Paul Gellings
Inzender: VG, 9 september 2004


Geplaatst in de categorie: overlijden

2.0 met 101 stemmen aantal keer bekeken 45.916

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Marieke Dewint
Datum:
31 januari 2005
Email:
mariekedewint7hotmail.com
de eerste zes regels vind ik te scherp, de laatste zes regels treffen mij; het radeloze om dat kleine broze en vooral niets zeggen; vanuit het uitgesprokene zijn de gedachten leesbaar.
Er schuilt een -voor mij- diepe waarheid in.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)