inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 561):

Wasdag

Mijn moeder zingt. Zij is alleen
en hangt de was op lange lijnen.
Achter de schuur zit ik. Steeds weer verschijnen
haar handen om de waslijn heen.

God is mijn licht, ik wandel op zijn pad
zingt zij. De lijnen raken vol.
De zon legt om haar hoofd een aureool
van goud dat zij nooit eerder had.

Dan is ze weg. Ik hoor de achterdeur
eerst opengaan en daarna dicht.
Achter de schuur zit ik, en mijn gezicht
is vol van tranen en van wasgoedgeur.

-----------------------------------------------------
Uit: 'Omtrent het getij', 1985.

Schrijver: Johanna Kruit
Inzender: MH, 22 september 2004


Geplaatst in de categorie: ouders

2.0 met 66 stemmen aantal keer bekeken 22.819

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)