Gedichten

gedicht (nr. 573):

Winterslaap

Oktober sombert aan mijn deur
met windstille mistige dagen
herinnert me met heftige vlagen
dat alles van nu af verandert van kleur.

Steeds troostelozer biedt de dag -
terwijl ik mij met knusheid wapen
maar me toch langzaam in voel slapen -
een uitweg naar het zelfbeklag.

Hoe loopt dit af, denk ik nog net,
voordat de winterslaap me velt
en eerste stormvlaag zich meldt
weet ik: tot maart blijf ik in bed.