inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 604):

Merel

Om vier uur opgestaan. De nok van dit dak
heroverd. Op slag beginnen fluiten als een
gek. Pas opgehouden toen iedereen hier
zijn plaats weer leek te kennen. Vervolgens

voor het eten gezorgd voor die smekende,
zeurende, zich nooit sluitende snavels waarin
wormen eindeloos blijven verdwijnen. En weer
medelijden gevoeld met de logge, pluimloze,

niet-vliegbare monsters daar beneden in de
tuin. Hoe rechtvaardigen zij toch hun bestaan?
Hoe wil de zon zelfs maar schijnen op hun
tot vervelenstoe veranderende buitenkant?

---------------------------------
Uit: 'Kritische massa', 2002.

Schrijver: Marc Tritsmans
Inzender: MAP, 5 december 2004


Geplaatst in de categorie: humor

2.0 met 138 stemmen aantal keer bekeken 40.867

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
June
Datum:
1 februari 2005
Email:
geflipte_theepothotmail.com
Het gedicht op zich is goed...maar redelijk saai om te lezen.. Je moet intressantere woorden gebruiken!
Naam:
Ton Peters
Datum:
12 december 2004
Email:
jameselpxs4all.nl
Mooi gedicht vanuit een verrassend perspectief.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)