inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 603):

Het skelet

Hier zijn de duigen van een leven,
aangetast door vuil en kou;
een roes van bloed en spieren,
vliezen die als schalen
hersens droegen en
hun idealen, zijn verdwenen
in de grond.

Tuig waarin de tocht een liedje fluit;
koets van been onder de zoden
vastgereden, ooit geledigd
en vernietigd door de nacht;
ribben klemmen als een deur.
Daar zat misschien een ziel
die niet meer wist waarheen.

-------------------------------
Uit: 'Sneeuwboekhouding', 1995.

Schrijver: Peter Ghyssaert
Inzender: EB, 9 december 2004


Geplaatst in de categorie: lichaam

3.0 met 48 stemmen aantal keer bekeken 13.441

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)