inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 4.658):

Plaats, waar

Net als
bij die onnatuurlijke stilte
steun ik
op het leenwoord,
gewend aan lokale verdoving als
ik ben.

Ik vul. Net als.
Mijn plaats. Maar waar?

Op het strand
laat ik mij deze eenmalige zomer
niet zien,
zelfs anoniem niet,
gewend als ik ben.

Het onweer blijft uit.
Maar waar? Net als.
Was ik maar weer
plaatselijk verdoofd!

Scherpe honden slaan aan
in bruine mist.

Schrijver: Wouter Donath Tieges
Inzender: KM, 29 oktober 2021


Geplaatst in de categorie: eenzaamheid

3.0 met 41 stemmen aantal keer bekeken 16.693

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)