inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 698):

De week die zeven dagen stilte scheurt

De week die zeven dagen stilte scheurt
En lang in mij de uren telt
Met het heelal de grens, dit bekende hoofd
Tot gestalte verwant. De mummies van de adem
Onwaarschijnlijk in het kruis van geen besef
Onder dezelfde tong herkend de uiteinden
Van lichaam en haat, de wazige naald
Dodelijk, lesbisch aan mijn lichaam.

De late eenvoud van de meester, met vrees
Begraaf ik eens het nooit meer spreken
En gil of zieltoog, de geheimste stem
Uit niets bewogen voor tijd
De dadelijke horizon der schepping.
Ik hoor, ik erfgenaam van Saba
De volmaakte ergernis, de hand weigeren
En herhaal, de kroon is oud, schroeiend
De vergeten loodtekening der ontzetting.

------------------------------------------------
uit: 'Instrumentarium voor een winter', 1963.

Schrijver: Hugues C. Pernath
Inzender: MdH, 19 april 2005


Geplaatst in de categorie: filosofie

2.0 met 20 stemmen aantal keer bekeken 12.469

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)