Gedichten

gedicht (nr. 5.294):

Evolutietheorie

Een keer of vier.
Misschien ook vijf.
De zon ging onder in het oosten,
De zon ging per ongeluk onder in het oosten
En een droeve dood manifesteerde zich.
Het was de droeve dood op haar droefst.

Ze steeg op uit de akkers,
Steeg op uit de wouden,
Dreef op de zeeën.

Een hond in de Donkerstraat
Spitste zijn langwerpige oren
En slaakte een zucht die versmolt
Met de zucht van een vliegje
Dat van de Koepoortbrug kwam.

Sindsdien zijn de mensen gaan rennen,
Alle kanten op, alle kanten uit.

-------------------------------------------
uit: 'Ook al is het niet zo', 1998.