Gedichten

gedicht (nr. 700):

Fluisternis

Zachte woorden
dansen hun
eigen taal
walsen morgen
naar vandaag

waar klanken
pure harmonie
ontwaren wijkt
de duistere nacht
in fluisternis

verzwegen ooit
vochtige lippen
sluimergedachten
in kille stilte

ontwaakt kozen
zij elke nieuwe
dag onbevangen
lief, zo lief