inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 4.994):

Gebaren

Woorden ruisen
in de golfstroom van haar lippen,
de draaiingen van haar handen
beschrijven
wat onzegbaar is.
En elke uiting
legt een andere waarheid bloot.
Haar gebaren wankelen,
keren zich
tegen wat zij denkt.
Spreken van oker, van jasmijn
en fluisteren haar stil verlangen.

Weifelend zoekend
tussen denken en voelen
tast zij naar haar eigen waarheid
die verdwijnt en opduikt als de roos
in haar watervallend haar.

Schrijver: Hans van Bergen
Inzender: jm, 20 oktober 2022


Geplaatst in de categorie: emoties

2.0 met 20 stemmen aantal keer bekeken 11.181

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)