Gedichten

gedicht (nr. 784):

E é n

Wel honderd handen heffen hoog de schaal
gevuld met wierookdampen, minnevuur,
bewegen heen en weer met harten, puur
gewassen in het bloed van 't oud verhaal

of 't nieuw zo je verkiest, zo menigmaal
herhaalt en weer herhaalt tot op de duur
de woorden niet meer aarden in het zuur
van 's werelds honger naar een heilloos maal.

Toch blijft dat bloed en honderd stemmen saam
-op 't rappe ritme van een basgitaar-
beroeren snaren, voeren hoog jouw naam

op toetsen, drumstel, klarinet tot waar
de zielen zich verenen : jouw lichaam
wordt bij het tromgeroffel heel zichtbaar.