inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 798):

Arrestatie

Grijs wit-glimlachend
staat hij daar
-achter glas-
mijn vader

hoe verder ik
van het raam
weg moet
temeer komt hij
me nader

vermoeid beweegt
hij beide handen
en ik denk

dit is de laatste keer
een zaaiend grijs
geschenk

-------------------------
uit: 'Schiereiland', 1979.

Schrijver: Ida Vos
Inzender: kvdb, 1 oktober 2005


Geplaatst in de categorie: afscheid

2.0 met 108 stemmen aantal keer bekeken 58.958

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
tysy
Datum:
8 oktober 2005
Email:
-
Ik vind het een mooi gedicht ook al rijmt het niet, waar ik erg van hou.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)