inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 4.440):

Polikliniek

De scalpel. Dieper. Het pincet
rukt met een schijn van drift de rode
tijdbom weg. Doe nu mijn zoon weer
dicht, chirurg, vijandig bondgenoot.
Sluit op zijn rug die rare mond die
fluistert over ongepaste groei en dood.

Na afloop benen wij, veldheren, door de
gangen langs brancards, langs richtingwijzers
naar de hel van 'kinderonc.'en 'mort.'.
'Dood aan de ziekte', roepen wij, en:
'wat is pijn'. Scheurend ontploft
het ziekenhuis als we weer buiten zijn.

------------------------------------
uit: 'De gedichten 1991-2000', 2000.

Schrijver: Anna Enquist
Inzender: jb, 23 maart 2021


Geplaatst in de categorie: ziekte

3.6 met 41 stemmen aantal keer bekeken 31.931

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)