inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 4.833):

Uit Warschau

Het kerkhof van een getto. Stenen. Stenen.
Gezichten die niet zeggen wat ze menen.

Hangende handen. Lusteloze voeten.
Ze waden door een eeuwig puin. Ze moeten.

Maar op een zolderkamer gaan ze leven.
Vertellen. Menselijk bewegen. Even.

Ze worden vogels, fladderen en wiegen.
Tot aan 't plafond. Dan weifelen ze. Liegen.

Schrompelen samen, vallen en verkillen.
Lichamen die niet leven wat ze willen.

------------------------------------------------
uit: 'De oevers bekennen kleur', 1994.

Schrijver: Michel van der Plas
Inzender: kg, 18 april 2022


Geplaatst in de categorie: oorlog

3.0 met 154 stemmen aantal keer bekeken 25.761

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)