inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 824):

Pop

Meisje van zeven bouwt wereld op
dezelfde tafel uit als de mijne,
peutert met stenen, huis in een huis
en praat zoals ik op papier met pop.

Zij oefent in wit, dagelijks brood
en kan daar niet genoeg van krijgen.
Dat doe ik ook, spaarzaam, in verzwijgen
en hoe dit wennen is aan dood.

Kom niet dichterbij, zegt zij, ik speel
en maak wat niet naar mijn zin is stuk.
Ik ga behoudender om met geluk,

wil op hetzelfde blad als het hare
wat zoekraakt in beelden bewaren,
als een pop in een pop in een pop.

---------------------------------
uit: 'Zwijghout', 2000.

Schrijver: Koen Stassijns
Inzender: gvr, 27 november 2005


Geplaatst in de categorie: kinderen

2.0 met 74 stemmen aantal keer bekeken 23.832

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)