Gedichten

gedicht (nr. 831):

Kontakt 2

Uit het maagdelijke wit haal ik je
sprekend als een vaststaand feit naar binnen.
Pen en inkt beschrijven kras het linnen
van mijn ledig ledikant, ik prik je

dichte wolkenhemel open, wrik je
vrij, verlost uit diep verdoken zinnen,
grijp met graagte naar je wijs beminnen,
naar de liefde van een god : ik lik je

woorden uit de beker, drink je spreken.
Zal ik je koning noemen of mijn God ?
In mijn holte, groot je licht ontsteken ?

Ik zal je liefste noemen, liefste, tot
kussen uit de bovenluchtse streken
het feit benadrukken : je bent mijn God.