inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 863):

Elsje Engel

In speels verdriet en luchtig mededogen
ziet elfje Elsje dat het niet meer gaat
al is het teder zweven nog zo'n daad,
gegroeid uit eeuwenlang poëtisch pogen.

Het strijken over zachte wimpers laat
verveling toe: alleen de meisjes mogen,
gebogen over vijvers, opgetogen
de lelietjes-van-dalen aangepraat.

Van vliesjes wil zij sterke vleugels maken,
geweldig wieken achter zwanen aan
zichzelf verliezend weer de aarde raken
en, goeie god, met kracht tot inzicht slaan.

Ze tekent licht in alledaagse zaken,
als Engel is zij pas met ons begaan.

Schrijver: Hubert Voorhoeve, 11 januari 2006


Geplaatst in de categorie: religie

2.0 met 46 stemmen aantal keer bekeken 13.777

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)