toch moet je gaan
Deze onmenselijke kilte
die in wonden snijdt
betiteld ons afscheid
een pijnlijke stilte
Je blijft voor me staan
niets kon ons scheiden
dat wisten we beiden
en toch moet je gaan
Huilend tegen de maan
hard blijven lopen
hoe heb ik kunnen hopen
dat het goed zou gaan
Vertrokken als een speer
alles om me heen
ik voel me zo alleen
dit was de laatste keer
Geplaatst in de categorie: afscheid