Dat Ene Woord
Woorden schieten mij te kort
Ze blijven steken in mijn keel
Hoe kan ik toch beschrijven
Wat ik zeggen wil, wat mijn hart bezwaart
Soms zegt één woord meer dan duizend zinnen
Eén woord meer dan een heel verhaal
Men kan vertellen, men kan verhalen, de uren volpraten, zogezegd
Begrijpt men dan niet dat spreken zilver is, en zwijgen goud?
Dat éne woordje zegt zo veel
Dat éne woordje spreekt voor zich
Mijn ogen lachen als mijn lippen roeren
De klanken van dat éne woord, de muziek in de letter
Laat mij toch weer gaarne spreken
Dat éne woord, die korte zin
Laat mijn tong dat woord bejubelen
Laat het galmen, laat het zingen, opdat een ieder het hoort
Want als anderen het horen
Zal het stil zijn, vol ontzag
Wat het is kan ik u niet zeggen
het is voor ieder mens uniek
Inzender: Titia Lodewegen, 28 januari 2006
Geplaatst in de categorie: taal
en goed gedicht; leuk!