Hartenkreten

hartenkreet (nr. 16.034):

Veilige sneeuw

Sneeuw thuis om me heen
Geen vreemden in de buurt
Het is daarvoor te glad, te guur
De zachte wereld van de vlokken
In de haard het hout in blokken
Met blauwe tongen, de heilge geest
En knetterend gespat, gesis
Nu weet ik weer hoe ‘t is geweest
Ja, hoe het voelt wat veilig is

Zo was het vroeger, naar ik denk
De stilte van de nacht
De sneeuw het godsgeschenk
Gemekker in de schuur
Geknor in ’t hok
Gebeul in onze stallen
Het kraken der gebinten
De wind steekt op
Een blokje op het vuur

Er groeien duinen
In de luwte recht en glad
Lijnrechte stroken
Van afgeslepen sneeuw
Zo’n mooi en goddelijk gezicht
Het dwingt mij tot gedicht
Ik voel behagen, bijna wee
Lekker in mijn stoel gedoken
Voel ik ’t gedwarrel mee.

De opkomst van de sneeuw brengt onrust
In ’t hoofd een zwaar gevoel
Oude lidtekens gaan spelen
De een die klaagt, mij geeft het rust
De kleintjes juichen
Stramme spieren kweken zorgen
Hoe blijf ik heelhuids op de been
In mij de lome gloed
Zoals alleen de sneeuw mij voelen doet.