Vertolk me
ik sterf aan je
wanneer je me voor het laatst
door korenvelden draagt
langs verlangen van oneindigheid
waar iets van achter blijft
in het werkelijke land
je praat met me
doordringt mijn lichaam
en in zoveel om lief te hebben
vertaal jij voor mij de ochtendstilte
waardoor ik geruisloos als een vlinder
ben meegegaan
ik sterf aan je
maar in je adem
leef ik voort
een nooit vergeten vlinder
Geplaatst in de categorie: afscheid