Donkergekleurd

Hoe is het, klinkt de vraag
Zoals altijd, antwoord zij
Het antwoord verscholen en vaag
Mensen lopen weer voorbij

Arm meisje, zo vol zorgen
En niemand die dat ziet
Eenzaam naar een nieuwe morgen
Vol pijn, angst en verdriet

Terwijl haar ogen stralen
is haar ziel zwart gekleurd
Donkere gedachten dwalen
Voor altijd somber gehumeurd

Zij wacht op een wonderlijke dag
Misschien dat het wel nooit gebeurd
Dat iemand verder kijkt dan haar lach
En haar zwarte ziel weer kleurd

Haar bloedend hart klopt
Maar hoelang nog kan hij het aan?
Zij hoopt stiekem wanneer het stopt
Dat iemand haar bij zal staan..

Schrijver: Miranda Dirven, 11 februari 2006

tincomirandazonnet.nl

eenzaamheid

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 5 stemmen 867