Het kralensnoer
Het kralensnoer van mijn leven,
laat ik door mijn handen gaan.
Bij een glanzende kraal wacht ik even,
en geef mijn herinneringen ruim baan.
Er zijn ook doffe kralen,
met scheuren en verdriet.
In mijn hoofd gaat het malen,
ik vind de oorzaak niet.
Diamantjes zijn er ook af en toe.
Dat maakt me toch tevreden.
Ik vraag me af: waarom en waartoe,
ben ik hier toch beneden?
Ik probeer de zin van het bestaan te zien.
Dwars door wolken en regen.
Later weet ik het misschien,
waartoe alle dingen mij bewegen.
Het nagelaten spoor,
moet glans aan de kralen geven.
Wij moeten dus echt weer door,
en hopen op een glansrijk leven.
Geplaatst in de categorie: tijd