het klapraam
of mijn armen waren te kort
of het klapraam zat te hoog
in ieder geval moest er een krukje komen
dat echter wegschoof zodra ik erop
ging staan waardoor mijn lichaam tegen
de glazen pui viel dat door
de zwakke sponningslatten mee gaf
en samen met mij dertien hoog
naar beneden kwam
dit moet stoppen
ik ben superman niet, bedenk ik mij
tien hoog in het blikveld
van de verbaasde postduif
terwijl het plaveisel van de
34th street angstwekkend
nadert ben ik te jong om te sterven
en is het gedicht nog
niet af van de te korte armen
of te hoge klapraam
Geplaatst in de categorie: humor