Hartenkreten

hartenkreet (nr. 16.320):

Baby, zweef naar het licht

Het kleine wiegje staat eenzaam
in de schaduw van je onbewoonde kamertje
je vloog ons als een vlinder
vooruit naar het licht.

Jouw kleine handjes uitgestoken
maar men kon ze niet grijpen
om je hier op aarde alles te kunnen leren
te knuffelen en geborgenheid te geven.

Nog zo klein en pril
de strijd aangegaan tegen het leven
gevochten om te blijven
doch, men moest je laten gaan.

Engelen tilden je zachtjes op
en zwevend namen ze je mee
door de wolken en gouden sterren
om je in het licht eeuwig te laten slapen.

Nooit meer kunnen omhelzen en knuffelen
uit onze handen ben je geglipt
maar wij komen je tegen,
in het bos, veld en park.

Met je mee reizen kon nog niet
maar het afscheid duurt niet eeuwig
wetend dat engelen onze taak overnemen
tot wij jou weer in de armen sluiten.

Als een sterretje zal je schitteren
met de tranen zachtjes vloeien
met geurende, kleurende bloemen die uitkomen
zal jij diep in het hart mee groeien.

Slaap maar zacht lieve baby
leg je hoofdje op de wolken
schitter fel als een mooie ster
wij nemen je mee in ons hart en gedachten.