Verstrengeld
jouw woorden
in de mijne
op het hoekje van het blad
waaraan ik schrijf
gemurmel en gekir
ik dek ze toe met stilte en geduld
gejengel
strekt mijn armen uit
maar keert me om
en sluit de deur
ik ben er niet
ik hoor ze niet
ik zie ze niet
ik wil ze niet
ze krijsen het nu uit
getergd
neem ik ze dan maar op
omzichtig
tussen vingertop
en duim
en zie de schroeivlek
die je achterliet
Geplaatst in de categorie: emoties