ik herinner mij haar lach

Ik herinner mij haar lach
niet hoe het klonk
noch hoe het zag
want met de jaren
worden herinneringen vager.
Maar ik weet nog hoe zij
een kwinkslag of een grapje vond
voor elkeen die voor haar toonbank stond.

Ze was ook sentimenteel :
een appel weent
onder suiker en kaneel.
Dezelfde zakdoek droogde onze tranen
van rozenwater en later
van azijn.

Herinneringen kiest men niet
toch niet bewust
maar liever dan de pijn
en het schrijnende verdriet
herinner ik me haar tanden
die, na een te brede lach,
onder de kast belandden.

herinnering

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 2 stemmen 2.036