Sonnet voor een koele avond vol bevrijding
Koel kust de avond
en mijn ogen, open, sluit ik
vaag vervloeit
een zinderende dag
en over de blanke lissen
van mijn geloken ogen,
wipt de ijle vogel,
die onrust heet, naar ver
over de verre vijver
glijdt een lied en mijn
keel ontglijdt een langgerekte klacht
dan, zo langzaam, opent het donker
de maandoos, mijn ogen, mijn oren,
mijn mond kust de avond
Geplaatst in de categorie: vrijheid