Die zwarte steen
Die zwarte steen van marmer
de grijze letters al wat vaag
het is alleen nog een herinnering
die ik eventjes bezoek vandaag.
Het is hier stil tussen de zerken
alleen het grindpad maakt geluid
het ijzeren hek piept achter mij
wanneer ik het weer zachtjes sluit.
'k Zag ook de plek met oorlogsgraven
van vele onbekende soldaten
ook zij rusten hier in vrede, zij
die voor ons hun leven hebben gelaten.
Een kerkhof straalt toch altijd rust
hoe somber het vaak ook lijkt
en menig graf wordt opgesierd
waar hier en daar een bloemstuk prijkt.
Inzender: Janny, 24 maart 2006
Geplaatst in de categorie: emoties