Sonnet van de eenzame zomer

O, de eenzaamheden van de zomer,
het ongebreideld ruisen der bomen,
bruisende korenvelden
uit zwarte aarde.

O, de eenzaamheden van de zomer,
de branding der terrassen,
tinkelende glazen
vol bedwelming.

Zo eenzaam is de zomer:
de zachte roep der duiven
in het woud;
het dorsten
naar haar lippen
als rode wijn.

Schrijver: Gerard Cornielje, 5 april 2006

gcornieljetlp.ac

eenzaamheid zomer verlangen

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 3 stemmen 1.015