Dikke zwarte jas

Op het station stond ze te roken
Alleen en in elkaar gedoken
Ze had mijn moeder kunnen zijn
Lief en mooi en klein
Maar de dood stond in haar ogen
Of was het de prozac
Ik kan het echt niet helpen
Maar ik moest huilen om dat wrak
Van een vrouw zo alleen zo zwart
Eenzaam en verscholen
In die dikke zwarte jas
Moest ik toch wel huilen
Omdat jij ooit ook zo was
Ik was toen nog een hummel
etend, slapend, klein
Kon niet bij mijn moeder zijn
Ik neem het je niet kwalijk
Maar voel soms toch verdriet
Omdat je zo alleen was
dat je mij er om verliet

prozac depressie verdriet

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 4 stemmen 3.753