Hartenkreten

hartenkreet (nr. 16.868):

Bezinning

Toen braken de dijken
en dreven de lijken…
Een mensheid in nood…
Hun graf was gedolven;
in ‘t spel van de golven
Klonk ’t lied van de dood…

geschreven nog gister’
in ’t levensregister,
doch toen was het boek
opeens vol hiaten.
We zwegen…gelaten…
De rede was zoek…!

De ogen geloken;
de banden verbroken…
aan ’t leven ontrukt
getild van de aarde,
als iets van geen waarde
de dood ingedrukt.

Doch voorwaarts gedreven
op ’t ritme van ’t leven
bezield door de stof.
In wank’lend vertrouwen
ging ieder weer bouwen
Zijn huis en zijn hof…

Nu beemden en velden
ons duid’lijk vermelden
dat Schouwen weer leeft…
gedenkt dan één stonde
hun doodsnik; de wonde
die altijd, nog kleeft…