Veroordeeld tot het plein
Meesters hebben geen idee
Van het onderhuids gezwel
Dat woekert en onzichtbaar is
Al lopen ze daar wel
Natuurlijk, als er vechten is
Dan zijn ze snel paraat
En wordt er naderhand, in school
Nog lang over gepraat
Maar de wond die in mij brandt
Is van een dieper soort
Smeulend tijdens speelkwartier
Rond half elf aan de poort
In eenzaamheid ontstoken
In het hart, nabij die streek
Maar niemand acht mijn lege blik,
Niemand acht mij als ik smeek:
Scheld me alsjeblieft eens uit
Schop me, terg me, duw of sla
Maar doe niet, doe toch langer niet
Alsof ik niet besta
Geplaatst in de categorie: school