Portret van een dode
Terwijl in tijd het koude
lichaam stolt tot lijk
neem ik voor eeuwig
afscheid van de dode
naast de kist prijkt
een oude foto welke lijkt
ten allen tijde leven-
diger dan de dode
wiens vingers blauw
gebogen zijn tot een
misleidend vredig tafereel
vroom gevouwen handen
die de dood omvatten
alsof niet elke laatste
ademtocht een hijgend
hangen aan het leven is
de dood gevangen in
gestolde tijd
Geplaatst in de categorie: afscheid