Ik zag vader
Je zetel bij 't raam
met lange jaren gevuld,
heb je alle mussen geteld
bij naam,
voor elke mus
een bolletje
van je paternoster.
Het raam ziet
op vroeger
en joelende kinderen.
De zomers daarbuiten
verkorten
en leggen stof op de foto's
in je hoofd binnen
en de klok
die het tikken vertraagt.
Er is iets met de dagen
en je kijkt
naar de andere, de lege stoel
of moeder dat ook vindt
Vanuit het verre vroeger
kijk je ons aan
als we komen,
dankbaar je mond
omdat we terug op je knie
een verhaaltje vragen.
En moeder,hé moeder,
zal koffie zetten
en krentenbrood..
Je glimlach hoofdschuddend:
krentenbrood
is voor kermis en zomer
nog zolang.
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid