ommekeer

de lampen enkele dagen koud
het licht naar de zolder verhuisd
de muren als geschrokken
in één klap kaal

op de vensterbank groeit je plant
onverstoord verder richting zon
maar in ons hoofd wend jij je ervan af
woekert de schaduw langs je omhoog

als een geschiedkundige naam
met een steeds vager gezicht
spreken wij je weldra uit

als een vergeten droom
waarvan we 's morgens
slechts nog de gebroken warmte
voelen in onze borst

overlijden verdriet rouw

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 6 stemmen 2.521